De kracht van een teckel

Tegenwoordig liggen er ook hele grote knoesten en botten in huis. Meer voor tante Veer. De andere 2 dames doen er niet zoveel mee als de botten kaal zijn. Dat ligt anders voor de tante die kan zich daar uren op uit leven en wat de anderen niet lukt dat lukt haar wel. Ze sloopt ze. Precies ook wat de tante nodig heeft. Het is een constante spanning die ze af moet reageren, zijn er geen botten dan leeft ze zich uit op kleedjes, kussens en dekens. Heeft ze niets om haar spanning binnen kwijt te kunnen dan krijgt ze geheid een toeval. We noemen het wel zo maar het is toch net iets anders. Het is een soort verkramping alsof ze een migraine aanval krijgt. Vragen kan je het haar niet maar ze ligt niet te schuimbekken of laat haar urine lopen.

Ondanks die botten is ze niet geheel vrij van die toevallen. Ze krijgt ze evengoed met regelmaat maar dat heeft ze al jaren nu en het wordt (nog) niet erger. Er is ook geen pijl op te trekken. Het is er gewoon opeens. Voorlopig doen we er niets mee, daar is het niet heftig genoeg voor. Soms zit er een week tussen maar meestal toch wel een paar maanden. Het is voor mij zieliger dan de voor de tante zelf, ze weet precies dat ze even moet blijven liggen tot de toeval over is en na een paar minuten loopt ze dan weer vrolijk rond. Wat mij betreft, ik vind het vreselijk...het zal wel nooit wennen ook.