24 mei 2014 Dag 3

Eerlijk gezegd vind ik mijzelf reuze knap op mijn leeftijd. Laten we eerlijk zijn, je wordt zomaar gedropt en dan moet je maar zien hoe je jezelf red. Het huis is vreemd, de omgeving is vreemd en je moet plotseling de ruimte met andere meiden delen en daarmee ook hun regels. Daarnaast moet je jezelf ook maar even instellen op de gewoontes van het oppasvrouwtje. Neem nu voor de koffie niet zeuren, dat zou gemakkelijker zijn als je eten in je buikje heb en een rondje heb gelopen maar volgens het oppasvrouwtje werkt dat zo niet. Toe gegeven dat witte zurige goed wat over het eten gedaan wordt en ze karnemelk noemen is overheerlijk. Goed voor vlooien, teken en wormen. Dat ik onder mijn halsband een vlooienbandje heb zitten dat vertel ik maar niet, wat niet weet dat niet deert zeggen de tweevoeters altijd.

Verder heeft oppasvrouwtje vandaag geprobeert om mij te gebruiken als voorwerp om te fotograferen dat schijnt een nieuwe hobby te zijn van haar wat ze een beetje onder de knie wil krijgen. Ik had van de meiden al gehoord dat het foto ding te pas en te onpas te voorschijn kwam en dan op jou gericht wordt. Was ik gauw klaar mee, gewoon in mijn kistje blijven liggen dan houdt het snel genoeg op want iedere dag tig foto's van mij in mijn kistje verveeld ook op den duur.

Oppasvrouwtje heeft ook door dat het veel gezelliger is met mij alleen te wandelen dan met de meiden en mij. Dus eerst de meiden en dan ben ik aan de beurt want dat jeugdige gedoe heb ik al aardig achter de rug. Kan ik lekker mijn eigen tempo bepalen en als ik ergens wil snuffelen zit er niet meteen een meiden neus op mijn snuffel plekje.

Zo dat is dus kruisje nummer 3. Volgende week om deze tijd zit ik weer heerlijk bij mijn vrouwtje.