I van Imker

Wat een imker is hoef ik vast niet uit te leggen. Het heeft te maken met die zoemende beestjes die honing maken. Regelmatig zie je overal van die bijenkast staan. In parken, weilanden, grote tuinen etc. Zo maken de bijen dan ook verschillende soorten honing zoals weidehoning, klaverhoning etc. Ik ben van beide niet bepaald enthousiast. Van honing niet en ook niet van die zoemende beestje. Het is een heel bedrijf zo'n volk bijen, kunstig en wat een perfecte samenwerking. Er zijn heel veel mensen die bijen als hobby hebben en daar heb je toch ook wel een beetje verstand voor nodig en inzicht.

Een aantal jaren geleden had ik een kennisje die midden in de binnenstad van Dordrecht woonde met een piepklein tuintje grenzend aan een klein speelpleintje voor kinderen. Ze had een kat en 1 hond en een grote mond waardoor ze nu niet bepaald door de buren geliefd was. Haar motto was ik doe wat ik wil en met de buren heb ik niets te maken. Nu is daar op zich niets mee tot een bepaalde hoogte dan want je heb nu eenmaal buren, je leeft in een dichtbevolkte buurt en dan krijg je toch de grens van wat toelaatbaar is.

Nu had dat kennisje bedacht dat ze bijen wilde gaan houden in haar tuin, volgens haar onschuldige beestjes die niemand kwaad deden dus de buurt moest niet zeuren. Ze kocht vlak voor de winter 2 bijenkasten en 2 bijenvolken maar helaas de winter was de doodslag voor de bijen. Ze ontdekte het bedroefd in het voorjaar maar liet zich niet van de wijs brengen. Dus werden de kasten grondig gereinigd en kreeg ze via een vriend twee wilde nieuwe bijenvolken. Trots belde ze mij op die dag om de dag daarna helemaal in paniek mij op te bellen dat de boel bij haar en haar buren op ontploffen stond. Of ik maar even wilde komen. Dus ik op mijn fiets naar haar toe. Ze had alles dichtgetimmerd van haar huisje voor de woedende menigte die buiten op het pleintje achter haar tuintje stonden te wijzen en te schreeuwen wat de boel alleen nog maar erger maakte. Wat was nu het geval? De bijen volken die soms kritisch kunnen zijn hadden blijkbaar geen genoegen genomen met hun nieuwe behuizing en waren uit gevlogen naar de boom op het pleintje. Daar hadden ze een levende bijenkorf gemaakt bestaande uit honderden bijen en omdat ze een wilde bevolking waren hadden ze de kinderen in paniek gebracht die vervolgens waren gaan slaan en meppen waardoor de bijen alleen nog maar wilder werden. Woedende ouders hadden bij haar aangebeld en die had zij met een grote mond weer weg gestuurd. Maar ouders zijn ouders en als het om de kinderen gaat dan zijn het net leeuwen, ze brullen en slaan hun klauwen uit. Heel terecht natuurlijk. Nu was ik al vaker bij dat kennisje geweest en toen ik aankwam en beloofde het te regelen werdt de menigte iets rustiger. Vooral toen ze zagen dat ik wel werd binnen gelaten. Ik belde eerst maar eens met de wijk agent die vaker bij mijn kennisje kwam om orde op zaken te stellen en het moet gezegd worden hij was er binnen een paar minuten. Vervolgens kwam de brandweer met een ladderwagen maar die zijn onderricht in brand en niet in bijen in een boom dus moest er een goede imker nodig en dat kostte tijd. Intussen werden de bijen steeds agressiever en iedereen stond te kijken op gepaste afstand.

Eindelijk kwam de imker met zijn spullen, een grote zak en met behulp van de brandweer kon hij het bijenvolk met rook kalmeren en in een grote zak laten glijden. Dat zoemende geheel werd in een grote kist gedaan en zo keerde de rust maar vooral de veiligheid weer terug. Samen met de wijkagent hebben we nog een tijd met mijn kennisje zitten praten die diep bedroefd was om het verlies van haar bijenvolk. Niet alleen bedroefd maar ook opstandig en vol onbegrip naar de buurt omdat die beestjes nu eenmaal niets deden. Ze zou toch weer bijen houden. Pas toen tot haar doordrong dat ze dan opgepakt zou worden, de bijen in beslag genomen zouden worden en ze ook nog eens de kosten moest betalen van brandweer en imker begreep ze dat bijen houden in een stadtuintje niet een mogelijkheid was. Soms moet je wel rekening houden met je buren en de kinderen op het pleintje achter de tuin. Ze was echter niet van plan om haar droom op te geven, ze moest en zou imker worden, bijen houden.

Niet veel later duikelde ze in een kroeg een man op waar ze meteen mee ging samen wonen, in een dorp met een hele grote tuin. Dat was het laatste wat ik van haar hoorde. Ik hoop dat ze gelukkig is met die man en haar dromen waar heeft kunnen maken maar bijen houden, weet waar je aan begint en waar. Je kan er veel ellende mee voorkomen.