De J van Jagen

We jagen wat af in ons leven. Soms zonder zelfs te weten dat we het doen en dan heb ik het niet alleen over jagen met een geweer op wild. In feite zijn we allemaal jagers op weg naar onze prooien en we doen dat allemaal op ons eigen manier. Loerend, sluipend, afwachtend om dan op het juiste moment toe te slaan. Althans dat proberen wij. We slagen er lang niet altijd in. De een is er ook slimmer in dan de andere, weet betere foefjes en als je niet oppast pik een ander je prooi voor je neus in.

Jagen is een oerdrift dat in je genen zit en regelmatig naar boven komt. We jagen op koopjes, op mannen, op vrouwen.  We jagen op het juiste moment om iemand lief te hebben, te treffen in zijn ziel als we gekwetst zijn, op aandacht, op huizen, vakanties. We jagen om te pronken met onze prooien. Dat wat je binnenhaalt aan anderen laten zien. Jagen is net meer alleen dat wat je nodig heb om te overleven maar wat je binnen kan halen, een soort status symbool. Hoe meer prooien we hebben des te beter het is. Soms hebben we zoveel aan overvloed dat we het geen eens meer verstoppen.  Dan slingert het achteloos rond, soms verliest het onze interesse en wordt het weer prooi voor anderen. Soms bewaken we het desondanks nog steeds omdat het ons bezit is en wie er aan komt wordt afgesnauwd. Soms delen we het uit aan hen die minder geluk hebben in het jagen, niet zo bedreven zijn in deze sport.

We jagen soms harteloos en onze munitie is soms dodelijker dan we denken. Soms doden we direct en soms spelen we eerst voor we doden. Evengoed jagen we ook met liefde, warmte.

We selecteren waar we op jagen en met wie of met wat.  Soms zonder emotie omdat we niet in de gaten hebben dat we jagen.

Uiteindelijk zijn we allemaal jagers van het begin tot het eind. Van jong tot oud. Het zit in ons bloed. We kunnen niet zonder.